کتاب «میراث» نوشته منوچهر مطیعی

کتاب «میراث»
نوشته منوچهر مطیعی
کتاب پیش رو که به نام میراث به قلم استاد منوچهر مطیعی در دهه شصت منتشر شده ، اثری است متشکل از هشت داستان کوتاه که هر کدام براساس نامه‌ها یا تجربه‌های واقعی نوشته شده‌اند.
در این کتاب، نویسنده تلاش می‌کند از خلال زندگیِ افراد عادی که با گذر زمان و فراز و نشیب‌های تاریخی مواجه بوده‌اند، جلوه‌هایی از هویت و وابستگی به فرهنگ و گذشته را به تصویر بکشد.
زبان روایت ساده و نزدیک به مخاطب انتخاب شده است، به گونه‌ای که خواننده بتواند خود را در موقعیت شخصیت‌ها ببیند و تأمل کند بر سر پرسش‌های اخلاقی، اجتماعی و فرهنگی‌ای که پیش می‌آیند.
در بسیاری از داستان‌ها موضوع «میراث» نه به معنای مادی صرف، بلکه به معنای میراث فرهنگی، ارزش‌ها، خاطره‌ها و ارتباطِ نسلی دیده می‌شود، و این میراث در پرتو تجارب زندگی انسان‌ها آزموده می‌شود.

یکی از ویژگی‌های برجسته این اثر، تنوع موضوعی میان داستان‌هاست؛ برخی داستان‌ها به زندگی روزمره انسان‌های ساده می‌پردازند و برخی دیگر زوایای عمیق‌تر اجتماعی و تاریخی را بررسی می‌کنند.
نویسنده در روایت خویش، از ترکیب نامه، خاطره و تخیل بهره می‌گیرد، به طوری که داستان‌ها دارای پیوندی میان واقعیت ملموس و بازسازی ادبی هستند.
در بسیاری از داستان‌ها، مسئله انتخاب و تأثیر زمان بر مناسبات انسانی به چشم می‌خورد؛ شخصیت‌ها در مواجهه با تغییرات فرهنگی و اجتماعی ناگزیرند تصمیم بگیرند که بخشی از گذشته را نگه دارند یا آن را رها کنند.
مطیعی در «میراث» نشان می‌دهد که چگونه خاطره و پیوند با گذشته می‌تواند منبع قوت یا منبع درد باشد و چگونه آدمی در عبور از زمان باید با میراث خویش کنار بیاید.
در نهایت، «میراث» کوششی است در جهت ثبتِ تجربه‌های انسانی در لبه‌ی تغییر و مستلزم گذر از روزمرگی به تأمل در هویت، زمان و فرهنگ.

۲۸۶