کتاب حلاج اثر علی میرفطروس

لمغیث عبدالله بن احمد بن ابی طاهر
معرف به حسین بن منصور حلاج در سال دویست و چهل و چهار هجری در روستای تور که در نزدیکی سپیدار استان فارس بود چشم به جهان گشود.
وی در خوانواده ای زتشتی که به تازگی به دین اسلام روی اورده بودن پا به عرصه زندگی گذاشت خانواده او سنی مذهب بودنند.
منصور حلاج در دارالحفاظ شهر شروع به یادگیری و خواندن و نوشتن زبان فارسی و عربی کرد،
و در سن دوازده سالگی قران را از حفظ بود.
او برای درک بهتر مفاهیم و یادگیری علوم تصوف پیش ، سهل بن عبدالله تستری رفت. و در محضر او کسب فیض کرد و خرفه پوش شد. او در دوران زندگیش سفرهای بسیاری رفت و فرازو فرودهای بسیار دید.
حلاج به خاطر عقایدش و برخی از نوشته هایش، دسته ای از حکما و علمای اسلامی با او به مخالفت برخاستند و او را کافر نامیدند و او چون صوفی بود و مریدانی نیز داشت تعالیمش را تکفیر کردن و اورا متحم به کفرگویی دانستند . و به او حکم ارتداد دادند.
سرانجام در بیست وچهارم ذیقعد سال سیصد و نه هجری به دستور خلفیه ابولفضل جعفر مقتدر حکم اعدامش صادر شد. و به شکل فجیهی بعد از شکنجه اورا به دار اویختند و قطع قطعه کردند و ان را در اتش سوزاندن و در نهر دجله ریختند .از جمله اثاری به جا مانده از او میتوان به
طواسین ، الهیاکل، الکبریت الاحمر، نورالاصل، جسم الاکبر، جسم الاصغر، بستان المعرفه و دیوان اشعار یاد کرد…