کتاب شهرنو اثر دکتر محمودزند مقدم

در مورد منطقه و جایی که زنان تن فروش در جنوب شهر در ان زندگی میکردند اطلاعات مکتوب کمی در اختیار است . اهمیت کتاب حاضر در اینجاست که از محله شهر نو تصویری واقعی و قابل لمس به خواننده منتقل میکند تا آنجا که میتوان خود آن فضای تلخ و غم انگیر را حس کرد.

محله‌ای که از اواخر دوره قاجاریه در جنوب غربی تهران ؛ فقط چندین عشرتکده و روسپی خانه بود، در سال هزارو سیصدو سی و سه و در زمان کودتای بیست وهشت مرداد ، زمانی که فضل‌الله زاهدی، نخست وزیر وقت بود به دور آن دیواری کشید، و ان محله که محل زندگی و کار فاحشه ها و روسپیان بود به “قلعه زاهدی” شهرت یافت .
محله عجیب و نکبت بار که در ان پر از زنان و دخترانی بودند که گاه به خاسته خود و گاه به اجبار در انجا مشغول کار و خود فروشی بودن ، و یا پسران و دخترانی که در ان محله به دنیا میامدند بزرگ میشدند و گاهی میمردند.
در کتاب شهرنو با شکل زندگی و رسوم و فرهنگ زنان و مردان شهر نو بیشتر اشنا میشویم و با دردها و زندگی پر از حسرت ان افراد هم سو میشویم .