کتاب گوش کن ادمک اثر ویلهلم رایش

​کتاب «گوش کن، آدمک!» اثر ویلهلم رایش، با ترجمه احمد نوایی، یکی از آثار برجسته در حوزه روان‌شناسی اجتماعی و جامعه‌شناسی است. این اثر که در تابستان ۱۹۴۶ برای آرشیو مؤسسه ارگون نوشته شده، به‌جای ارائه راهنمایی‌های زندگی، به نقد و تحلیل ساختارهای اجتماعی و روانی می‌پردازد که فرد را در مسیرهای از پیش تعیین‌شده
«گوش کن، آدمک!» به‌عنوان یک متن علمی، به‌جای ارائه راهکارهای عملی، به توصیف و تحلیل وضعیت‌های هیجانی و روانی انسان‌ها می‌پردازد. رایش در این اثر، با نگاهی انتقادی، به ساختارهای اجتماعی و روانی اشاره می‌کند که فرد را از مسیر طبیعی و اصیل خود منحرف می‌سازند. 
این اثر به‌جای ارائه راهکارهای عملی، به تحلیل و نقد ساختارهای اجتماعی و روانی می‌پردازد که فرد را در مسیرهای از پیش تعیین‌شده قرار می‌دهند. رایش با استفاده از زبان ساده و مستقیم، خواننده را به تفکر وادار می‌کند و از او می‌خواهد که به وضعیت فعلی خود و جامعه پیرامونش بیندیشد. این کتاب به‌عنوان یک اثر انتقادی، می‌تواند به‌عنوان یک ابزار برای خودآگاهی و تحلیل ساختارهای اجتماعی مورد استفاده قرار گیرد.​