كتاب چاه به چاه

کتاب چاه به چاه نوشته رضا براهنی

رضا براهنی در سال 1314 در شهر تبریز به دنیا آمد،و در همانجا درس خواند و بزرگ شد،ضمن کار در چار چوب خانواده ای ساده و گرفتار معاش ،در شهری پر جنب و جوش که آمدن و رفتن ارتش سرخ،فرقه دموکرات،سقوط آن،دوران پر تلاطم حرکت های بعد از فرقه تا سال های سی و سی دو را از می گذراند.آن دوره شهر و آن دوره کودکی و نو جوانی ، بعد ها مضمون شعر ها ،قصه ها و زیر بنای تفکر فرهنگی و اجتماعی او را تشکیل داد.اولین تجربه های زنده اش با زبان های مربوط به همان دوره بود. فارسی و انگلیسی را در مدارس و دانشگاه ها، و پیش خود، و با خواندن و گوش دادن آموخت و نیز مقداری فرانسه، تا حدی که از کتاب بتواند استفاده کند و عربی را تا آن حد که بتواند به آسانی متون کلاسیک فارسی را بخواند.ترکی را که زبان مادریش بود، می دانست، و بعد ها کوشید از لهجه های مختلف آن سردرآورد ولی بخش اعظم کار هایش را از همان آغاز،به فارسی نوشت و یکی دو کتابش را بعد ها در زمان اقامت اجباری در آمریکا،به زبان انگلیسی،همچنین بعضی از مقالاتش را.پس از گرفتن لیسانس زبان و ادبیات انگلیسی براهنی به ترکیه رفت و از دانشگاه بین المللی استانبول دکتری زبان و ادبیات انگلیسی گرفت و در همان جا با دختری یونانی ازدواج کرد. در بازگشت به ایران براهنی به سربازی رفت.در همان سال ها بود که با جامعه ادبی تهران از نزدیک آشنا شد. آشنایی با جلال احمد و سیمین دانشور ، فروغ فرخ زاد،منوچهر آتشی ، نادر نادرپور، مهدی اخوان ثالث، احمد شاملو ،اسماعیل شاهرودی ید الله رویایی و بقیه نویسندگان، شاعران و هنرمندان مربوط به همان سالهاست.از همان سال ها حضور براهنی در عرصه ادبیات و فرهنگ جامعه دائمی بوده است.در سال 43 ،براهنی پس از تدریس در یکی دو دانشکده و مدرسه عالی به استخدام دانشگاه تهران درآمد و نخست به تدریس ادبیات انگلیسی ،و بعد به تدریس ادبیات تطبیقی پرداخت. در سال های تدریس در دانشگاه دو دوره را بنیان گذاشت،دوره فوق لیسانس زبان و ادبیات انگلیسی و دوره فوق لیسانس ادبیات تطبیقی.دراین دوره براهنی شعر جدید،رمان جدید و فلسفه ادبیات تدریس می کرد.تا سال 61 در استخدام دانشگاه تهران بود،از آن سال به بعد ،براهنی تمام وقتش را صرف نوشتن کرده است. براهنی پر جنب و جوش ترین بحث های ادبی خود را از سال 42 تا52 درمجله فردوسی چاپ کرد.از این رو، هر کسی که به سر نوشت نقد ادبی و شعر و قصه کشور،وکار های خود براهنی علاقه دارد،باید آن دوره مجله فردوسی را بخواند.تاریخ ادبیات آن دوره در صفحات فردوسی درج شده است.در سال 40 با کتاب هفته، جگن، آناهیتا و بعد با آرش و انتقاد کتاب و نگین و ماهنامه فردوسی همکاری می کرد و در سال های 45-46 سردبیر مجله جهان نو بود.براهنی ورق پاره جهان نو را به مهم ترین مجله ادبی روشنفکران همان سال ها تبدیل کرد.در همان سال ها همراه آل احمد و تنی چنداز شاعران و نویسندگان دیگر، به اعتراض به سانسور، پیش امیر عباس هویدا رفت و در دوسال بعد در شمار بنیانگذاران کانون نویسندگان ایران دآمد.در سال 47 از زن یونانی اش جدا شد و در سال 50 دوباره ازدواج کرد.از همسر اولش یک دختر و از همسر کنونی اش 2 پسر دارد. در سال 50 براهنی به عنوان شاعر و استاد مدعو به دانشگاه آمریکایی قاهره رفت. در سال 51 به عنوان استاد ادبیات انگلیسی و ادبیت تطبیقی به دانشگاه تگزاس و بعد به همان عنوان به دانشگاه یوتا رفت.در بازگشت در سال 52 به زندان افتاد.نه ماه پس از آزادی از زندان، به آمریکا رفت. در سال بعد شاعر مدعو در برنامه نویسندگان بین المللی در دانشگاه آیوا بود،از آنجا به دانشگاه ایندیانا به عنوان استاد ادبیات خلاقه رفت.در سال 55، متن انگلیسی ضل الله را در دانشگاه ایندیانا چاپ کرد. در سال 56 آدمخواران تاجدار به آنگلیسی در آمد.در همان سال به مناسبت نگارش مقاله اتاق های تمشیت ،باشگاه مطبوعات جهانی آمریکا جایزه بهترین روزنامه نگار سال77 در مسائل انسانی را به براهنی اعطا کرد. و نیز در همان سال براهنی به استادی دائم ادبیات خلاقانه در دانشگاه مریلند برگزیده شد. و در همان سال ها مقالاتش در نیویورک تایمز،نیویورک ریویوآویوکز و نیشین و شعر هایش در مهم ترین مجلات ادبی آمریکا چاپ می شد.براهنی در معتبر ترین دانشگاه های آمریکا،منجمله دانشگاه های هاروارد،ام آی تی،کلمبیا،نیویورک،شیکاگو ، تگزاس، وکالیفرنا در برکلی سخرانی کرده، و شعر خوانده است.در دوران اقامت در آمریکا رئیس کمیته برای آزادی هنر و اندیشه در ایران بود و عضو انجمن قلم جهانی بخش آمریکا، و با سازمان عفو بین المللی و سایر ساز مان های ضد اختناق آن دوره همکاری داشت.شعر و نثر و نقد ادبی اش به چندین زبان مهم، منجمله روسی، آلمانی، اسپانیولی،فرانسه ،انگلیسی و از زبان های خاور میانه و آسا،به ترکی ،عربی و اردو ترجمه شده و نقد هایی راجع به آثارش در مطبو عات معتبر جهان نوشته شده است. در سال 57 براهنی به ایران بازگشت و بلافاصله به چاپ آثاری که در زمان شاه نتوانسته بود،چاپ کند همت کرد.از ان جمله چاپ فارسی ضل الله بود که یک بار در آمریکا در آمده بود و در اوایل انقلاب تجدید چاپ شد.و نیز قایله سر زمین من، کینه ازلی، ،پدران و پسران، سروان آمریکایی و سرهنگ ایرانی، تبریزیها و سه رمان چاه به چاه، بعد از عروسی چه گذشت و آواز کشتگان که بصورت کتاب چاپ شدند. براهنی طلا در مس و قصه نویسی را تجدید چاپ کرد. سه شماره از کتاب انتقاد انتشارات زمان را ویراستاری کرد و بوطیقای قصه نویسی را که در سال اول انقلاب شروع کرده بود، در سال های بعد به زیر چاپ برد.متن کامل تارخ مذکور ،سفر مصر و غم های بزرگ ما را،که مراثی او را تشکیل می دهند، را در سال 63 به چاپ رساند. در سال 64 با یک طرح ضربتی بر انتشار 10 کتاب از نویسندگان معتبری چون کافکا، درایزر، کازینسکی، لیلین هلمن و ئولین رید نظارت داشت. در سال 65 کیمیا و خاک را منتشر کرد.در همان سال در دو مصاحبه طولانی شرکت کرد که اولی را ناصر حریری بعمل آورده بود و حاصل مصاحبه حریر با احمد شاملو، دری جلد چاپ و منتشر شد.دیگری که ملک ابراهیم امیری بعمل آورده بود بصورت کتابی مستقل، تحت عنوان بحران رهبری نقد ادبی ایران به چاپ سپرده شده است

انتشارات نشر نو داستان از زبان يك زنداني است . يك زنداني شمالي كه در سپاه دانش كار مي كرده و براي كمك خرجي خانواده اش يك تپانچه قديمي يادگار دوران ميرزا كوچك خان را به يك نفر مي فروشد ولي از شانس بدش با اين تفنگ تروري صورت مي گيرد و اكنون او لو رفته و در زندان و در دستان بازجوهاست . در زندان با زندان سياسي سرشناسي معروف به دكتر هم اتاق است و دكتر مدري است كه حرف هاي بزرگي مي زند …برای خرید كتاب چاه به چاه با ما تماس بگیرید