كتاب امشب اشکی می ریزد

كتاب امشب اشکی می ریزد نوشته کوروس بابائی

«امشب اشکی می‌ریزد» از معروف‎ترین رمان‌های عامه‌پسند دهه‎ی‎پایانی حکومت پهلوی بود، رمانی که این بخت را پیدا کرد که عمری طولانی‎تر از عمر متعارف رمانهای عامه‎پسند هم ردیف خود داشتهباشد. به این ترتیب که در سال‎های پس از انقلاب نیز خوانندگان بسیار داشت و تا یک دهه پیش از این نیز نسخه‎های چاپ غیر مجاز آن که به صورت افست چاپ شده بودند، در بازار فراوان یافت می‎شد. و هنوز هم البته از اندک مخاطبانی برخوردار است و لااقل نامش در خاطر بسیاری باقی مانده است.

شاید اگر از اواخر دهه دوم انقلاب، جریان رمان‎نویسی عامه‎پسند پس از انقلاب تا این اندازه پررنگ نمی‎شد که بازار کتاب را اشباع کند و پاسخ‎گوی تقاضای مخاطبان باشد، چه بسا هنوز هم این کتاب و نمونه‎های مشابه آن بازار خود را داشتند. به هر حال «امشب اشکی می‎ریزد» در اواخر دهه چهل به بازار آمد و خیلی زود شهرتی به هم زد و مکرر مورد تجدید چاپ قرار گرفت.

نویسنده «امشب اشکی می‎ریزد» روزنامه‌نگاری به‎نام کورس بابایی بوده که در سال  در۱۳۲۰ در تهران متولد شد. متأسفانه (همچون اغلب موارد و به سنت دیرپای نبود منابع)، درباره زندگی این نویسنده اطلاع چندانی در دست نیست. جز اینکه و از بیست و یکی دو سالگی به روزنامه کیهان رفت و جذب کار خبرنگاری شد و در سالهای بعد نیز روزنامه نگاری را ادامه داد. بیشتر در سرویس  حوادث روزنامه کیهان  کارش را آغاز کرد. اغلب نوشته‌های او اخبار و گزارش‎های مستندی بودند که از چرخیدن در راهروهای دادگاه‎های جنایی و مخصوصا خانواده، کسب کرده و در  صفحات حوادث منعکس می‎کرد. ذهنی کم و بیش داستان پرداز داشت که باعث می‎شد که این ماجرا‎ها را با آب‌وتاب به روی کاغذ آورده و در بهترین گزارش‎های خود در این زمینه، با بیانی روایی – داستانی بازگو کند،  سبک مستند – داستانی او به دلیل تفاوت‎ها و تازگی‎هایش ، به سرعت او را از دیگر  نویسندگان این حوزه متمایز کرد و چهره‎ی خبرنگاری جوان و مستعد را از او ترسیم کرد که مطالب او خوراک یکی از  پرخواننده‎ترین صمحات روزنامه کیهان را تأمین می‎کرد.

علاقه‌مندی او به گزارش‌های واقعی که ید طولایی در نوشتن آنها داشت و به اشکال مختلفی نوشتن آنها را تجربه کرده بود، به خوبی در داستانهایش منعکس شده است. در واقع اغلب داستانهای او، بر اساس ماجراهایی از جنس مطالب مندرج در صفحه حوادث روزنامه‎ها بناشده‎اند.

شیوه‎ای که او عمدتا بکار می برد، روایت اتفاقات به صورت  تدوین گفته‎هایی متهم، شاکی و یا شاهدان و افراد مرتبط با ماجراست، شرح رفت و آمد گزارشگر و گاه ترسیم فضای وقوع و حادت و .. نیز درلابلای ازن روایت از زبان آدمهای مربوط ماجرا، در حکم نخ تسبیحی بود که این تکه‎ها را به هم متصل کرده و  در پی هم می‎آورد. این شگرد بابایی طرفداران بسیاری پیدا کرد و صفحات «با من به دادگاه بیایید»  که عنوان بخش ثابت بابایی  در «زن روز» بود را معروف کرد.

کورس بابایی بعد از چند سال فعالیت در روزنامه کیهان، تجربیاتش در کیهان را به مجله زن روز برد و  در این هفته نامه که  از نشریات وابسطه به کیهان بود، بیش از پیش  روی حوادث و کشمکش‎های خانوادگی که منجر به جرایم جنایی می‎شد، تمرکز کرد. هنر او در نوشتن حوادثی از این دست مطالب در اینجا نیز خیلی زود او را به یکی از نویسندگان موفق زن روز بدل کرد.